ابتکار منبع آزاد
در اوایل محاسبات ، برنامه نویسان و توسعه دهندگان برای یادگیری از یکدیگر و توسعه زمینه محاسبات ، نرم افزارهای مشترکی را به اشتراک گذاشتند. سرانجام ، مفهوم منبع باز در سالهای 1970-1980 به سمت تجاری سازی نرم افزار حرکت کرد. با این حال ، دانشگاهیان اغلب غالباً به طور مشترک نرم افزار توسعه می دادند. به عنوان مثال ، دونالد ناوت در سال 1979 با سیستم حروفچینی TeX یا ریچارد استالمن در سال 1983 با سیستم عامل GNU. در سال 1997 ، اریک ریموند کتاب کلیسای جامع و بازار را منتشر کرد ، تحلیلی تأمل برانگیز از جامعه هکرها و اصول نرم افزار آزاد. این مقاله در اوایل سال 1998 مورد توجه قرار گرفت و یکی از عوامل ایجاد انگیزه در شرکت ارتباطات Netscape برای انتشار مجموعه اینترنت محبوب Netscape Communicator خود به عنوان نرم افزار رایگان بود. این کد منبع بعداً پایه و اساس SeaMonkey ، Mozilla Firefox ، Thunderbird و KompoZer قرار گرفت.
اقدام نت اسکیپ باعث شد تا ریموند و دیگران به دنبال چگونگی آوردن ایده های نرم افزار رایگان بنیاد نرم افزار آزاد و مزایای درک شده برای صنعت نرم افزار تجاری باشند. آنها به این نتیجه رسیدند که فعالیتهای اجتماعی FSF برای شرکتهایی مانند Netscape جذاب نیست و به دنبال راهی برای تغییر نام نام تجاری جنبش نرم افزار آزاد برای تأکید بر پتانسیل تجارت اشتراک و همکاری با کد منبع نرم افزار بودند. اصطلاح جدیدی که آنها انتخاب کردند "متن باز" بود که به زودی توسط بروس پرنس ، ناشر تیم اوریلی ، لینوس توروالدز و دیگران تصویب شد. ابتکار متن باز در فوریه 1998 برای تشویق استفاده از اصطلاح جدید و بشارت دادن به اصول منبع باز تأسیس شد.
در حالی که ابتکار منبع باز سعی در تشویق استفاده از اصطلاح جدید و تبشیر اصولی را داشت که به آن پایبند بود ، فروشندگان نرم افزارهای تجاری خود را به طرز فزاینده ای با مفهوم نرم افزار توزیع شده آزاد و دسترسی جهانی به کد منبع یک برنامه تهدید کردند. یک مدیر مایکروسافت در سال 2001 علناً اظهار داشت که "منبع باز یک تخریب کننده مالکیت معنوی است. من نمی توانم تصور کنم که چیزی برای تجارت نرم افزار و مالکیت معنوی بدتر از این باشد." با این حال ، در حالی که آزاد و آزاد -نرم افزار منبع در طول تاریخ نقشی خارج از جریان اصلی توسعه نرم افزار خصوصی داشته است ، شرکتهایی به بزرگی مایکروسافت شروع به توسعه حضورهای منبع باز رسمی در اینترنت کرده اند. IBM ، Oracle ، Google و State Farm تنها چند شرکت با سهام عمومی جدی در بازار رقابتی منبع باز امروز هستند. در رابطه با توسعه FOSS تغییر اساسی در فلسفه شرکت ها ایجاد شده است.
جنبش نرم افزار آزاد در سال 1983 راه اندازی شد. در سال 1998 ، گروهی از افراد طرفدار این بودند که اصطلاح نرم افزار آزاد را باید با نرم افزار منبع باز (OSS) جایگزین کرد به عنوان عبارتی که چندان مبهم نباشد و برای دنیای شرکتها راحت تر است. توسعه دهندگان نرم افزار ممکن است بخواهند نرم افزار خود را با مجوز منبع باز منتشر کنند ، به طوری که کسی ممکن است همان نرم افزار را توسعه دهد یا عملکرد داخلی آن را درک کند. با استفاده از نرم افزار منبع آزاد ، به طور کلی ، هر کس مجاز است اصلاحاتی را در آن ایجاد کند ، آن را به سیستم عامل های جدید و معماری مجموعه دستورالعمل ها منتقل کند ، با دیگران به اشتراک بگذارد یا در بعضی موارد ، آن را به بازار عرضه کند. محققان کاسون و رایان چندین دلیل مبتنی بر سیاست را برای اتخاذ منبع باز ذکر کرده اند - به ویژه پیشنهاد ارزش افزوده از منبع باز (در صورت مقایسه با بیشتر قالب های اختصاصی) در دسته های زیر:
تعریف منبع آزاد فلسفه منبع آزاد را ارائه می دهد و بیشتر شرایط استفاده ، اصلاح و توزیع مجدد نرم افزار منبع باز را تعریف می کند. مجوزهای نرم افزار حقوقی را به کاربران اعطا می کنند که در غیر اینصورت توسط قانون حق چاپ به دارنده حق چاپ محفوظ است. چندین مجوز نرم افزار منبع باز در مرزهای تعریف منبع آزاد واجد شرایط هستند. برجسته ترین و مشهورترین نمونه مجوز عمومی عمومی GNU (GPL) است که "اجازه می دهد توزیع رایگان تحت شرایطی انجام شود که توسعه ها و برنامه های بیشتر تحت همان مجوز قرار گیرند" ، بنابراین نیز رایگان است.
برچسب منبع باز از یک جلسه استراتژی در 7 آوریل 1998 در پالو آلتو در واکنش به اعلامیه نت اسکیپ در ژانویه 1998 مبنی بر انتشار کد منبع برای ناوبر (به عنوان موزیلا) منتشر شد. گروهی از افراد در این جلسه شامل تیم اوریلی ، لینوس توروالدز ، تام پاکوین ، جیمی زاوینسکی ، لری وال ، برایان بهلندورف ، سامیر پارهخ ، اریک آلمن ، گرگ اولسون ، پل ویکسی ، جان اوسترهوت ، گیدو ون روسوم ، فیلیپ زیمرمن ، جان گیلمور و اریک اس. ریموند. آنها قبل از انتشار کد منبع Navigator از فرصت استفاده کردند تا آشفتگی احتمالی ناشی از ابهام کلمه "free" در انگلیسی را روشن کنند.
بسیاری از مردم ادعا کردند که تولد اینترنت ، از سال 1969 ، جنبش منبع باز را آغاز کرد ، در حالی که دیگران تمایزی بین جنبش های نرم افزار منبع آزاد و آزاد ندارند.
بنیاد نرم افزار آزاد (FSF) که در سال 1985 آغاز به کار کرد ، کلمه "آزاد" را به معنای آزادی در توزیع (یا "آزادانه در آزادی بیان") و نه آزادی از هزینه (یا "رایگان مانند آبجو رایگان") در نظر گرفت. از آنجا که بسیاری از نرم افزارهای رایگان در حال حاضر رایگان بوده (و هم اکنون نیز هستند) ، چنین نرم افزارهای رایگان با هزینه صفر همراه شدند ، که ضد تجاری به نظر می رسید.
ابتکار منبع آزاد (OSI) در فوریه 1998 توسط اریک ریموند و بروس پرنس شکل گرفت. با حداقل 20 سال شواهد از سوابق پرونده توسعه نرم افزار بسته در مقابل توسعه باز که قبلاً توسط جامعه توسعه دهندگان اینترنت ارائه شده است ، OSI پرونده "منبع باز" را به مشاغل تجاری مانند Netscape ارائه داد. OSI امیدوار بود که استفاده از برچسب "منبع باز" ، اصطلاحی که توسط کریستین پیترسون از موسسه پیش بینی در جلسه استراتژی پیشنهاد شده است ، ابهام را از بین ببرد ، به ویژه برای افرادی که "نرم افزار آزاد" را ضد -تجاری. آنها تلاش کردند تا مشخصات بالاتری را برای منافع عملی کد منبع آزاد که در دسترس است به ارمغان بیاورند و می خواستند مشاغل بزرگ نرم افزاری و سایر صنایع با فناوری پیشرفته را به منبع باز وارد کنند. پرنس تلاش کرد تا "منبع باز" را به عنوان علامت خدمات برای OSI ثبت کند ، اما این تلاش توسط استانداردهای علامت تجاری غیر عملی بود. در همین حال ، به دلیل ارائه مقاله ریموند به مدیریت ارشد در Netscape - ریموند فقط هنگامی که بیانیه مطبوعاتی را خواند ، کشف شد و بعداً در همان روز توسط مدیر عامل شرکت Netscape جیم بارکسدیل تماس گرفت - Netscape کد منبع Navigator خود را منتشر کرد منبع باز ، با نتایج مطلوب
مخفف USB bus مخصوص سریال جهانی ، USB (تلفظ yoo-es-bee) یک رابط پلاگین و بازی است که به شما امکان می دهد کامپیوتر با دستگاه های جانبی و سایر دستگاه ها ارتباط برقرار کند. دستگاه های متصل به USB طیف گسترده ای را پوشش می دهند. از صفحه کلید و موش گرفته تا پخش کننده موسیقی و درایو فلش. برای اطلاعات بیشتر در مورد این دستگاه ها ، به بخش دستگاه های USB ما مراجعه کنید.
پورت های USB کجا هستند؟
همه رایانه های مدرن حداقل دارای یک پورت USB هستند. در زیر لیستی از مکانهای معمولی وجود دارد که می توانید آنها را پیدا کنید.
رایانه رومیزی - رایانه رومیزی معمولاً دارای دو تا چهار پورت در جلو و دو تا هشت پورت در عقب است.
کامپیوتر لپ تاپ - یک کامپیوتر لپ تاپ بین یک تا چهار پورت در سمت چپ ، راست یا هر دو طرف لپ تاپ دارد.
رایانه لوحی - اتصال USB در رایانه لوحی در درگاه شارژ قرار دارد و معمولاً میکرو USB و گاهی USB-C است. برخی از تبلت ها دارای درگاه های اضافی درگاه های USB هستند.
تلفن هوشمند - مشابه تبلت ها ، از درگاه USB در تلفن های هوشمند هم برای شارژ و هم برای انتقال داده ها به صورت USB-C یا micro USB استفاده می شود.
دستگاه های USB
امروزه دستگاه های USB مختلفی وجود دارد که به رایانه شما متصل می شوند. لیست زیر شامل چند مورد از رایج ترین ها است.
دوربین دیجیتال
درایو خارجی
iPod یا سایر دستگاه های پخش کننده MP3
صفحه کلید
صفحه کلید
میکروفون
موش
چاپگر
جوی استیک
پرش درایو یا همان درایو شست
اسکنر
گوشی های هوشمند
قرص
وب کم ها
انواع اتصال دهنده USB
اتصالات USB در اشکال و اندازه های مختلفی وجود دارد. اکثر نسخه های اتصالات USB ، از جمله USB استاندارد ، Mini USB و Micro USB ، دارای دو یا چند نوع اتصال هستند. اطلاعات بیشتر در مورد هر نوع در زیر آورده شده است.
Mini-USB که با نام mini-B نیز می شود ، در دوربین های دیجیتال و وسایل جانبی رایانه استفاده شود. Mini-USB در دستگاه های جدید بیشتر جایزه خود را به کابل های Micro-USB و USB-C داده است.
Micro-USB ، که در سال 2007 اعلام شد ، برای جایگزینی mini-USB طراحی شده است. Micro-USB Micro-A و Micro-B دو نوع هستند ، هر دو دارای اتصال 6.85 1. 1.8 میلی متر هستند ، اگر اتصالات Micro-A بیش از حد مجاز بیش از حد باشد. کابل های Micro-USB برای اتصال وسایل جانبی رایانه ، کنترلرهای بازی ویدیویی و شارژ تلفن های هوشمند مورد استفاده قرار می گیرند. در شرایطی که شرکتها در حال حاضر ارتقاقا می یابند USB نوع C وجود دارد (بخش بعدی) ، Micro-USB هنوز هم به طور کاملاً قابل استفاده در دستگاههای الکترونیکی استفاده می شود.
کابل USB type C در اکثر گوشی های هوشمند مدرن اندرویدی و سایر دستگاه های متصل به USB وجود دارد. برخلاف سایر اشکال ارتباط USB ، کابلهای USB-C پذیرفته می شوند ، بدین معنی است که بدون توجه به "وارونه" بودن یا نبودن آنها به درستی و اتصال می شوند.
سرعت انتقال USB
USB 1.x یک استاندارد گذرگاه استاندارد خارجی است که با انتقال 12 مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کند و می تواند از 127 دستگاه جانبی پشتیبانی کند. تصویر نمونه ای از کابل USB را نشان می دهد که به پورت USB متصل است.
USB 2.0 ، همچنین با عنوان USB با سرعت بالا می رود ، توسط Compaq ، Hewlett Packard ، Intel ، Lucent ، Microsoft ، NEC و Phillips ساخته شده و در سال 2001 معرفی شد. Hi-Speed USB قادر به پشتیبانی از نرخ انتقال تا 480 مگابیت در ثانیه (Mbps) یا 60 مگابایت در ثانیه (MBps) است.
USB 3.0 ، همچنین به عنوان SuperSpeed USB شناخته می شود ، اولین بار در نوامبر 2009 توسط Buffalo Technology در صورت قرار گرفتن ، اما اولین دستگاه های مجاز تا ژانویه 2010 در صورت عدم وجود. USB 3.0 با افزایش سرعت و کارایی ، فناوری USB 2.0 با بهبود بخش ، قدرت شما را بهبود می بخشد و باعث افزایش قدرت پهنای باند می شود. این دو مسیر به یک طرفه را برای ارسال و ارسال اجازه داده می شود کند. USB 3.0 از نرخ انتقال تا 5.0 گیگابایت در ثانیه (Gbps) یا 640 مگابایت در ثانیه (MBps) پشتیبانی می کند. پس از استفاده از USB 3.1 ، برای اهداف بازاریابی رسماً به "USB 3.1 Gen1" تغییر نام یافت. اولین دستگاه های دارای گواهینامه شامل مادربردهای ASUS و Gigabyte Technology بود. دل در آوریل 2011 شروع به گنجاندن پورت های USB 3.0 در سری کامپیوترهای Inspiron و Dell XPS کرد.
USB 3.1 ، همچنین به عنوان SuperSpeed + شناخته می شود ، از تاریخ 31 ژوئیه 2013 در امکان قرار گرفتن و آخرین نسخه پروتکل USB وجود دارد. USB 3.1 امکان انتقال سرعت تا 10 گیگابیت بر ثانیه را دارد و آن را مطابق با نسل اول کانال Thunderbolt اپل می کند. استفاده منحصر به فرد از دستگاه ها برای بهبود عملکرد و سرعت تجدید نظر USB 3.0 و 3.1 استفاده از آن.
سازگاری نسخه USB
هر نسخه از پورت USB سازگار با عقب و سازگار با جلوتر است ، به این معنی که می تواند از هر نسخه زیر یا بالای شماره فعلی خود پشتیبانی کند. به عنوان مثال ، دستگاههایی که با فناوری USB 1.1 و 2.0 طراحی شده اند ، در یک فروشگاه 3.0 کار می کنند. با این حال ، لازم است ذکر شود که دستگاه های دارای نسخه پایین تر با سرعت انتقال طبیعی شما کار می کنند حتی اگر USB 3.0 در صورت داشتن باید باشد. به همین ترتیب ، اگر یک دستگاه USB 3.1 را به پورت USB 2.0 وصل کنید ، حداکثر سرعت انتقال دستگاه 3.1 را به پورت 2.0 محدود می کند.
کابلهای USB - طول و نوع
کابل های USB در چند طول ، از حدود 3 فوت کمتر از 16 فوت در دسترس هستند. حداکثر طول کابل USB برای دستگاه های پرسرعت 16 فوت 5 اینچ (5 متر) و برای دستگاه های کم سرعت 9 فوت 10 اینچ (3 متر) است. این حداکثر طول ها به دلیل زمان انتقال اطلاعات و خطر از بین رفتن آنها در صورت استفاده از طول کابل های طولانی تر است. با این شرایط ، با استفاده از هاب های USB ، می توانید دو کابل USB را متصل کنید تا بین دو دستگاه بطور معمول افزایش یابد.
1. به صداهای هارد دیسک سیستم خود توجه کنید
اگرچه هارد دیسک ها، حافظه هایی ارزان قیمت محسوب می شوند اما در مراحل تولید آن ها از قطعات و فناوری هایی استفاده می شود که به استحکام و دوام آن ها کمک زیادی می کند. این حافظه ها دارای قطعاتی با عنوان پلاتر هستند که با سرعت هزاران دور بر دقیقه می چرخند. علاوه بر این بازوی طراحی شده در این حافظه ها نیز به گونه ای عمل می کنند که در چند میلی ثانیه حرکاتی رو به جلو و عقب داشته باشند. اما تمامی این قطعات مکانیکی به گونه ای طراحی شده اند که در هنگام کار، تقریباً هیچگونه صدایی را تولید نکنند.
ممکن است هنگامی که هارد دیسک ها در حال استفاده هستند صدایی آرام شبیه به چرخش و کلیک کردن را در آن ها بشنوید. توجه داشته باشید که این تنها صدایی است که توسط هارد دیسک ها تولید می شود. هر صدایی که بیشتر از این از هارد دیسک ها شنیده شود می تواند نشانه ای برای خرابی آن باشد. البته ممکن است هارد دیسک های موجود در سیستم های قدیمی با استفاده از فناوری های جدید تولید نشده باشند و به این علت صداهای بیشتری تولید کنند.
اما اگر از یک سیستم مدرن یا مجهز به هارد دیسک های جدید استفاده می کنید و از درون آن صدایی شبیه به برخورد قطعات فلزی به گوش می رسد، به احتمال فراوان این درایو آسیب دیده است. در هنگام بررسی هارد دیسک سیستم خود به صداهایی همچون بوق، کلیک های بلند و تغییر سریع و مدوام سرعت چرخش دقت بیشتری داشته باشید.
توصیه می شود به هیچ وجه این نشانه ها را نادیده نگیرید. ممکن است هارد دیسک شما در حال حاضر عملکرد خوبی داشته باشد، اما توجه داشته باشید که صدای تولید شده ناشی از مشکلات مکانیکی در درایو شما است و در آینده نزدیک خود را نشان می دهد. استفاده بیشتر از هارد دیسک های دارای مشکلات مکانیکی سبب می شود که آن ها به طور کلی از کار بی افتند. به همین دلیل به محض شنیدن صداهای اضافی، از استفاده از آن ها دست بکشید.
درایوهای نوری همچون DVD-ROM یا درایوهای Blu-ray، در هنگام کار نسبت به هارد دیسک ها نویز و صدای بیشتری تولید می کنند. هنگامی که یک دیسک را درون این درایوها قرار می دهید در هنگام چرخش و خواندن اطلاعات آن صداهایی به گوش می رسد که محصول حرکت موتورهای الکترونیکی و در نتیجه جابه جایی هوا درون درایو است.
با توجه به اینکه در تولید بدنه درایوهای نوری نسبت به هارد دیسک ها از مواد با استحکام پایین تری استفاده می شود، صدای تولید شده توسط آن ها راحت تر قابل شنیدن است. البته با توجه به اینکه درایوهای نوری این روزها به ندرت استفاده می شوند و آن ها برخلاف هارد دیسک ها همیشه مورد استفاده قرار نمی گیرند، کاربرد این موادِ با استحکام پایین تر، طبیعی به نظر می رسد.
البته درایوهای نوری نیز می توانند پس از آسیب دیدن، صداهای اضافی و بلندی را تولید کنند. در این صورت ممکن است آن ها به دیسک های فشرده آسیب وارد کنند و دیگر نتوانید از آن ها استفاده کنید. به همین دلیل بهتر است به صدای درایوهای نوری نیز توجه نمایید و به محض شنیدن صداهای مشکوک، از استفاده بیشتر از آن ها خودداری کنید.
درایوهای SSD، حافظه های فلش و کارت های حافظه SD دارای قطعات مکانیکی نیستند و در آن ها از تراشه های حافظه و بردهای الکترونیکی استفاده شده است به همین دلیل در هنگام استفاده صدایی از آن ها تولید نمی شود. اگر سیستم خانگی یا لپ تاپ شما از این حافظه ها استفاده می کنند اما صدایی اضافه از درون آن ها به گوش می رسد باید به دیگر قطعات سخت افزاری خود توجه کنید.
2. اطلاعات من کجا رفت؟
یکی از نشانه های مهم و قابل توجه خرابی در هارد دیسک ها، حذف خودکار یک فایل یا بخشی از اطلاعات ذخیره شده بر روی آن است. بر روی هارد دیسک ها، اطلاعات به صورت رشته ای از بایت ها ذخیره سازی نمی شوند، بلکه آن ها به صورت بلوک یا بسته های کوچکی از داده به ثبت می رسند. بسته های کوچک داده که مربوط به یک فایل هستند ممکن است در هنگام ذخیره سازی بر روی هارد دیسک به صورت فیزیکی در کنار یکدیگر قرار بگیرند و یا در سطح این درایو پخش شوند.
تنها اتفاقی که لازم است رخ دهد تا این فایل از هارد دیسک حذف شود این است که یکی از این بسته های داده آسیب ببیند و دیگر نتوان بر روی درایو به آن دسترسی پیدا کرد. تحت این شرایط هنگامی که بر روی هارد دیسک خود به دنبال این فایل می گردید، سیستم عامل سعی می کند با یافتن تمامی این بسته ها، این فایل را تشکیل دهد اما به دلیل اینکه به تمامی آن ها دسترسی وجود ندارد فایل ناقص گزارش می شود.
به این ترتیب سیستم عامل وادار می شود این فایل را به عنوان اطلاعاتی آسیب دیده معرفی و یا اعلام کند که آن را به طور کلی پیدا نکرده است. حافظه NAND پس از هربار نوشتن بسته های داده بر روی درایو یا پاک کردن آن ها، خالی می شود و پس از چندبار تکرار حلقه های نوشتن یا پاک کردن، این بسته آسیب دیده دیگر در دسترس نخواهد بود.
در حال حاضر تولیدکنندگان حافظه های SSD از چند فناوری پیشرفته برای به حداقل رساندن این مشکلات بهره می برند؛ اما میزان تاثیر هرکدام از آن ها متفاوت است. حافظه های USB معمولاً طول عمر بسیار کوتاه تری نسبت به حافظه های SSD دارند به همین دلیل نباید برای ذخیره سازی اطلاعات حیاتی به آن ها زیاد اتکا کرد.
با توجه به این توضیحات اگر شاهد حذف خودکار اطلاعات خود از روی هارد دیسک ها هستید بهتر است در وهله اول هرچه سریع تر از آن ها یک پشتیبان تهیه کنید و سپس این درایو را با یک هارد دیسک جدید جایگزین کنید. بازهم توصیه می شود از حذف مشکوک فایل های خود از روی هارد دیسک ها چشم پوشی نکنید. همچنین بهتر است برای نگه داری فایل های پشتیبان از حافظه های USB استفاده نکنید. هارد دیسک ها و حافظه های Cloud بهترین گزینه برای این کار هستند.
3. مراقب تغییر ناگهانی عملکرد هارد دیسک ها باشید
از میان دیگر نشانه های آسیب دیدن و خرابی هارد دیسک ها می توان به تغییر ناگهانی عملکرد این درایوها اشاره کرد. برخلاف دو نشانه قبل که بررسی آن ها با صرف کمی زمان امکان پذیر بود برای مشاهده کاهش سرعت هارد دیسک خود باید بررسی های مفصل تری را صورت دهید.
قطعات سخت افزاری مورد استفاده در کامپیوترهای خانگی همچون CPU، حافظه رم و هسته های گرافیکی در بازه های زمانی کوتاه مدت، کاهش سرعت و عملکرد چندان زیادی را از خود نشان نمی دهند. در اصل باید گفت که در این بازه های زمانی تنها ممکن است به دلیل کاهش سرعت فن های خنک کننده و گرم شدن بیش از حد تراشه ها شاهد افت عملکرد این قطعات سخت افزاری شویم و حداقل بر روی کاغذ عملکرد این قطعات تغییرات چندانی نمی کند.
در حال حاضر کامیپوترهای خانگی بیش از هر چیز در بخش نرم افزار کند می شوند. به علت حجم بیش از حد اطلاعات ذخیره شده، بارگذاری تعداد بیشتری از برنامه ها در پس زمینه و همچنین باگ های فراوانی که به علت بروزرسانی سیستم عامل در طی چند سال ایجاد شده است، سیستم های خانگی و لپ تاپ ها در این بخش سرعت کمتری پیدا می کنند.
اگر هارد دیسک ها و به طور کلی درایوهای ذخیره سازی اطلاعات، از نظر سلامتی دچار مشکل شوند با یک افت محسوس عملکرد همراه خواهند شد. با توجه به این موضوع اگر به صورت ناگهانی کاهش سرعت و عملکرد سیستم خانگی یا لپ تاپ خود را حس کردید بهتر است سلامتی درایو ذخیره سازی اطلاعات آن را بررسی کنید. معمولاً این افت ناگهانی عملکرد در هنگام بوت سیستم عامل و دسترسی به فایل های ذخیره سازی شده مشاهده می شود.
هم هارد دیسک ها و هم حافظه های SSD می توانند این نشانه را داشته باشند و ایرادات ایجاد شده را به صورت افت سرعت و عملکرد به نمایش بگذارند. خطای مربوط به روبرو شدن با بسته های داده آسیب دیده در هردوی این درایوها قابل مشاهده است و این موضوع سبب می شود که آن ها زمان بیش از حد و غیرمعمولی را برای خواندن و نوشتن فایل ها صرف کنند. در بسیاری از اوقات این فرآیند حتی با خطا همراه و موجب نمایش پیغام های هشدار می شود.
البته همانطور که در بالا گفته شد ممکن است دلیل کاهش سرعت و عملکرد درایوهای ذخیره سازی ایرادات نرم افزاری باشد. به ویژه این روزها که بروزرسانی های منتشر شده برای سیستم عامل ویندوز 10 بیش از اینکه به بهبود عملکرد کمک کند موجب کندی آن و اضافه شدن مشکلاتی بیشتر می شود. این بروزرسانی ها حتی اگر از نظر ساختار ایرادی نداشته باشند می توانند موجب تغییر تنظیمات صورت گرفته در سیستم عامل شوند و عملکرد آن را کند کنند.
در کنار بروزرسانی ها، در حال حاضر یکی از مهم ترین دلایل کندی سیستم های خانگی، بدافزارها هستند که سبب می شوند بخش قابل توجهی از توان پردازنده در پس زمینه مشغول شود. با توجه به این اطلاعات بهتر است پس از مشاهده کندی سرعت سیستم خود، جدیدترین بروزرسانی های نصب شده و همچنین احتمال آلودگی به بدافزارها را بررسی کنید.
اگر به تازگی بروزرسانی جدیدی بر روی سیستم خود نصب نکرده اید و از آن به خوبی در برابر بدافزارها مراقب می کنید و در عین حال کاهش سرعت و عملکرد را شاهد هستید بهتر است درایو های ذخیره سازی را با احتمال آسیب رسیدن به آن ها بررسی کنید.
همانطور که گفته شد بررسی این نشانه در درایوهای ذخیره سازی به بررسی های مفصلی نیاز دارد. پیشنهاد می شود پیش از تصمیم برای تعویض هارد دیسک یا حافظه SSD سیستم خود، این بررسی ها را از جوانب مختلف صورت دهید.
4. خداحافظ درایو بوت
تقریباً تمامی ما حداقل برای یک بار این نشانه خرابی هارد دیسک را در سیستم خود مشاهده کرده ایم؛ چرا که آسیب رسیدن به درایو بوت سیستم عامل یک مشکل رایج برای کاربران سیستم های خانگی و لپ تاپ ها است. ممکن است در حالی که روز گذشته به راحتی از سیستم خود استفاده کرده اید، امروز پس از روشن کردن دستگاه خطایی با عنوان «insert boot disk and press any key» را بر روی صفحه نمایشگر مشاهده کنید. این در حالی است که همچون همیشه انتظار دیدن لوگوی ویندوز یا سیستم عامل کنونی دستگاه خود را داشته اید.
در وهله اول باید توجه داشت که نمایش این پیغام در صفحه بوت سیستم عامل به صورت قطعی به معنای آسیب دیدن هارد دیسک یا حافظه SSD نیست. ممکن است بروزرسانی BIOS یا استفاده از یک BIOS جدید سبب بروز این اتفاق شده باشد. اگر به تازگی ها BIOS دستگاه خود را بروزرسانی نکرده اید نمایش این پیغام و خراب شدن درایو بوت می تواند به دلیل آسیب دیدن درایو ذخیره سازی رخ داده باشد.
تحت این شرایط در بهترین حالت باید برای تعمیر درایو بوت سیستم خود اقداماتی را انجام دهید. ممکن است این اقدامات هیچگاه ایرادات ایجاد شده در درایو ذخیره سازی را برطرف نکند و مجبور شوید با اطلاعات ذخیره شده بر روی درایو بوت سیستم خود خداحافظی کنید. البته در بسیاری از حالات می توان با نصب یک سیستم عامل جدید اطلاعات موجود بر روی دیگر درایوها را بازیابی کرد. تحت این حالت حتماً سلامت درایو ذخیره سازی خود را بررسی کنید و در صورت تایید آسیب یا خرابی، یک درایو جدید تهیه کنید.
گاهی از اوقات آسیب به درایو بوت سیستم عامل به قدری است که PC یا لپ تاپ حتی در صفحه بوت نیز با مشکلاتی روبرو می شود و نمی تواند آن را بارگذاری کند. این موضوع نشان می دهد که به احتمال فراوان آسیب وارد شده به درایو ذخیره سازی جدی است.
پس از مشاهده پیغام خطا در صفحه BIOS، بهترین راه برای بررسی سلامت درایو ذخیره سازی، خارج کردن هارد دیسک یا درایو SSD از دستگاه و قرار دادن آن بر روی دستگاهی دیگر به عنوان حافظه ثانویه است. تحت این شرایط می توانید با استفاده از نرم افزارهای تخصصی میزان آسیب احتمالی به درایو را ارزیابی کنید و یا اقداماتی جهت تعمیر آن صورت دهید. با این کار حتی می توانید اطلاعات حیاتی و مهم خود را به درایو دیگری منتقل کنید.
گاهی اوقات مشکلات ایجاد شده بر روی درایو بوت به دلیل آلوده شدن آن به بدافزارها است. در این صورت باید با استفاده از نرم افزاری مناسب، آن را پاکسازی کنید. اگر به نرم افزارهای تخصصی دسترسی ندارید در وهله اول می توانید درایو ذخیره سازی خود را با استفاده از قابلیت های داخلی موجود در سیستم عامل بررسی کنید.
آسیب دیدن درایو بوت در حال حاضر یک مشکل رایج نزد کاربران است. اگرچه در طی سال های اخیر با گسترش حافظه های SSD این مشکلات کمتر شده است اما می توان با اقداماتی پیشگیرانه از بروز آن جلوگیری کرد. به عنوان مثال می توان برای نصب سیستم عامل از یک درایو اختصاصی استفاده کرد و اطلاعات حیاتی و مهم را بر روی درایو دیگری ذخیره کرد.
5. صفحات آبی مرگ
نمایش صفحات مرگ آبی در سیستم های خانگی و لپ تاپ ها می تواند عوامل گوناگون و مختلفی داشته باشد. به ویژه در این روزها که مایکروسافت بروزرسانی ها و تغییرات گوناگونی را در سیستم عامل ویندوز 10 پیاده سازی می کند. با وجود این بهتر است با مشاهده این صفحات مرگ به سلامت هارد دیسک خود شک کنید و حضور دیگر نشانه های آسیب دیدگی را در آن ها بررسی کنید.
صفحات مرگ آبی که به اختصار BSOD نامیده می شوند هنگامی از سوی سیستم های عامل نمایش داده می شود که دیگر آن ها نمی توانند به فعالیت مناسب و ایده آل خود ادامه دهند. جدیدترین نسخه از سیستم های عامل ویندوز پس از نمایش این صفحات آبی یک کد QR را هم در پایین صفحه به نمایش می گذارند که در صورت اسکن کردن آن به یک صفحه وب منتقل می شوید و می توانید در آن اطلاعات کامل و جامعی در مورد این صفحه مرگ و مشکل پیش آمده در دستگاه خود دریافت کنید.
خوشبختانه حتی اگر یکی از نسخه های قدیمی از ویندوز استفاده می کنید نیز بازهم در زیر صفحات مرگ آبی عبارتی نمایش داده می شود که می توانید با جستجوی آن به این صفحه وب راهنما دسترسی پیدا کنید. مایکروسافت معمولاً در این صفحات به کاربران توصیه می کند که به تغییرات نرم افزاری صورت گرفته در سیستم خود توجه داشته باشند. تغییراتی همچون نصب نرم افزارها، نصب درایورهای جدید و همچنین بروزرسانی های تازه می تواند مهم ترین دلایل نمایش این صفحات مرگ باشد.
اگر به تازگی این تغییرات نرم افزاری را در سیستم خود صورت نداده اید یا با حذف این تغییرات بازهم این صفحات مرگ را مشاهده می کنید می توان گفت به احتمال زیاد درایو ذخیره سازی اطلاعات شما آسیب دیده است. بهتر است در این مواقع در سریع ترین زمان ممکن از اطلاعات مهم خود نسخه پشتیبان تهیه کنید و بررسی های بیشتری بر روی درایو ذخیره سازی خود صورت دهید.
به نظر سیاست دولت و مجلس همچنان حمایت از پیامرسانهای داخلی است ولی این بار نحوه حمایت تغییر کرده و با ارزان کردن اینترنت مصرفی کاربران در این شبکه‌ها، نوعی حمایت معنوی از آنها به عمل خواهد آمد تا بلکه بتوانند به نوعی در دل کاربران ایرانی جا باز کنند.
در ادامه بررسی بخش درآمدی لایحه بودجه سال 1400 در مجلس شورای اسلامی، وکلای ملت با اضافه شدن یک ردیف به بند الحاقی (۲) تبصره ۱۸ ماده واحده این لایحه موافقت کردند.
براساس پیشنهاد جعفر قادری، نماینده شیراز دولت مکلف است نرخ تعرفه اینترنت را برای استفاده از پیامرسانهای داخلی ۲۰درصد نرخ تعرفه پیامرسانهای خارجی تعیین کردند. این موضوع یعنی نرخ تعرفه اینترنت پیام‌رسان داخلی یک پنجم تعرفه اینترنت پیام‌رسان خارجی محاسبه شود. جعفر قادری، در مورد پیشنهاد خود در مجلس گفت:
این پیشنهاد را ارائه دادم تا میزان استفاده از پیامرسانهای داخلی افزایش یابد و انگیزه‌ای شود تا مردم پیامرسانهای داخلی را به پیامرسانهای خارجی ترجیح دهند. همانطور که همکاران می‌دانند برای اینکه پیام‌رسانی بیشتر مورد استقبال قرار بگیرد.باید در سطح جامعه افراد بیشتری از آن استفاده کنند.
این نماینده مجلس معتقد است، یکی از راه‌‌هایی که باعث استقبال مردم از پیام‌رسان داخلی می‌شود، کاهش هزینه است. این پیشنهاد کمک می‌کند تا برای پیامرسانهای داخلی امکانی را فراهم کنیم تا به شکل وسیع‌تری در سطح جامعه مورد استفاده قرار بگیرند.
همچنین یکی از دلایل قابل استناد دیگر قادری به تشویق مردم به استفاده از پیامرسانهای داخلی قرار گرفتن سرورهای آنها در داخل است که علاوه بر امنیت بیشتر، از نظر اقتصادی استفاده از آنها را مقرون به صرفه‌تر می‌کند.
سازمان تنظیم مقررات دی‌ماه سال ۹۶ با هدف حمایت از پیامرسانهای داخلی طی مصوبه ۲۵۶ اعلام کرد که تعرفه دیتا برای استفاده از پیامرسانهای داخلی یک‌سوم تعرفه ترافیک بین‌الملل محاسبه خواهد شد. مصطفی طاهری، نماینده زنجان طی بررسی این پیشنهاد در مجلس با اشاره به مصوبه رگولاتوری در این خصوص گفت:
در حال حاضر اینترنت پیامرسانهای داخلی یک سوم قیمت پیامرسانهای خارجی است. این دو پیام‌رسان هم قیمت نیستند.
احمد دنیا مالی، نماینده بندر انزلی در موافقت با این پیشنهاد هم اعلام کرد که پیشنهاد آقای قادری به توسعه فناوری در داخل و حمایت از بخش خصوصی با توجه به مخاطراتی که در این حوزه داریم، کمک می‌کند. مجتبی رضاخواه، عضو کمیسیون تلفیق هم با بیان اینکه این پیشنهاد در کمیسیون مطرح نشده اما با توجه به اینکه این پیشنهاد به دنبال این است تا از پلتفرم‌های داخلی حمایت کند، کمیسیون با این پیشنهاد موافق است، گفت:
اگر می‌توانستیم این پیشنهاد را تغییر دهیم، پیشنهاد ما این بود تا این کمک تنها به پیامرسانهای داخلی محدود نشود و در کل از پلتفرم‌های داخلی حمایت شود.
در همین زمینه وزیر ارتباطات با انتشار 4 تصویر در بخش استوری حساب اینستاگرام خود، این مصوبه را نه تنها به نفع مردم ندانست، بلکه مدعی شد که مصوبه مذکور موجب می‌شود طرح‌هایی که قبلاً توسط دولت رایگان شده بودند نیز مشمول هزینه گردند. مصوبه‌ای که مهمترین پیام‌رسان مشمول آن شبکه شاد است!